Mικρό σχόλιο για τους α λα καρτ «αντεθνικιστές»

Γράφτηκε στις 8/08/2015 

Γράφτηκε στις

Τώρα τελευταία ,έχει αρχίσει να εμφανίζεται με ιδιαίτερη ‘ένταση’, η στήριξη των ‘ α λα καρτ αντεθνικιστών’ στην ‘αριστερή κυβέρνηση των μνημονίων’,με επιχειρήματα ,που παραβιάζουν τον ορθό λόγο

–

Στις 4-8-2015 η κυρία Αγγέλικα Ψαρρά ,στην Εφ.Συν,συνεχίζοντας μια σειρά άρθρων νεοφιλελεύθερης κατά βασιν λογικής,συγγράφει άρθρο με τίτλο..’Η αριστερή ταυτότητα μετά τις 13 Ιουλίου’ ,που κατά δήλωσίν της ,έχει ως αφορμή την προφανώς ‘σεξιστική'(κατ’αυτήν) δήλωση της Νάντιας Βαλαβάνη,στον Αυγενάκη ‘Φορούσε παντελόνια, υποτίθεται, έτσι νόμιζα μέχρι τώρα’..

 

https://www.efsyn.gr/arthro/i-aristeri-taytotita-meta-tis-13-ioylioy..

Μεταξύ άλλων η κυρία Αγγέλικα Ψαρρά,θεωρεί πως η διάκριση ‘Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο’,παραβλέπει πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής και στην ουσία εγκαλεί επ’ ‘αριστερώ πατριωτισμώ’ εκείνους,που επιμένουν σε αυτή  την διάκριση.

Νωρίτερα οδηγείται σε μιάν ατυχέστατη ανάλυση περί ‘ παραλυτικής μοιρολατρίας’ ,που την αποδίδει εμφανέστατα στους διαφωνούντες..

Από πότε θεωρείται ‘παραλυτική μοιρολατρία’ η παραδοχή και αποδοχή μιάς συντριβής της αριστερής πολιτικής,που οδηγεί σε μια εγκληματική ‘συμφωνία’ και δεν θεωρείται ‘πολιτικός παραλογισμός’ η λογική του τύπου ‘Η κυβέρνηση θα κάνει κατασχέσεις σπιτιών και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα τις ακυρώνει»?

Από πότε θεωρούνται ‘μοιρολάτρες’ εκείνοι που επιμένουν στο ΟΧΙ και ζητούν εναλλακτικές προτάσεις διεξόδου και δεν είναι η απόλυτη μοιρολατρία της T.I.N.A. η πολιτική που εφαρμόζει και στηρίζει η ηγετικη ομάδα,που τσακίζει όλη την Ευρωπαϊκή Αριστερά?

Επιστρέφοντας σε όσα είπε η Βαλαβάνη,αναρωτιέται κανείς ως που μπορεί να οδηγήσει ο ‘πολιτικά ορθός’ δήθεν ‘αντισεξισμός’..

Η έκφραση που χρησιμοποίησε η Βαλαβάνη, χρησιμοποιείται από χιλιάδες γυναίκες,κάθε ηλικίας και διαφορετικου τόπου καταγωγής και μόνο υπόνοιες περί ομοφυλοφιλίας δεν αφήνει..

Αντιθέτως η αναφορά έχει να κάνει με εκείνον που δεν κρατάει τον λόγο του,που δεν έχει τσίπα,που λέει ψέμματα  και  στην ουσία παραπέμπει στον ‘πολιτισμό της ντροπής’ του τύπου ‘Πως θα με κοιτάξεις στα μάτια ,μετά  απόσα ψέμματα είπες ‘ κ.ο.κ..

Δυό λόγια γιά τον Ρωμανό

Γράφτηκε 29/11/2014 

Επειδή διαβάζουμε κάτι δήθεν ‘ανθρωπιστικά’ η ‘κανονιστικά’ κειμενάκια γιά τον Ρωμανό(γιά το ‘δικαίωμα στην εκπαίδευση,βάσει του νόμου΄) και παρ’ότι το κείμενο της Αφροδίτης Κουκουτσάκη,κείμενο υπόδειγμα ,κατά την γνώμη μου,καλύπτει εν πολλοίς το θέμα ,δυό -τρία σχόλια..

..Από την μιά πλευρά οι νεοφιλελέρες ειρωνεύονται τον ‘ληστή’ αλλά και διάφοροι εξ »αριστερών΄΄ λοιδωρούν το γεγονός πως προέρχεται από τα Β.Π.-φαίνεται πως πλέον αποκτήσαμε και ρατσισμό τόπου προέλευσης’-ενώ άλλοι χλευάζουν  την δήλωσή του ,πως βάζει το σώμα του ως ‘φραγμό’.

Η ουσιαστική απεργία πείνας ,δηλαδή η εκούσια στέρηση τροφής,είναι μιά τραγική και μαρτυρική κατάσταση,που απαιτεί τεράστιο  σθένος γιά να γίνει ανεκτή .

Η απεργία πείνας αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο ενός ήδη ρημαγμένου σώματος ,που ζητά ξανά το όνομά του ως πρόσωπο,ως αυθύπαρκτη ύπαρξη  και όχι ως ‘πράγμα’,όπως απαιτεί ο ‘σωφρονιστικός κώδικας’..που σε  απογυμνώνει  από τις ιδιότητές σου,και σε μετατρέπει σε σκέτη βιολογική οντότητα..

Ο Ρωμανός που έθαψε τον Αλέξανδρο ,έζησε την χειρότερη εμπειρία ,που μπορεί να νοιώσει ένας έφηβος…Είδε τον φίλο του ,τον ‘κολλητό’ ,να πεθαίνει ,δολοφονημένος εν ψυχρώ ,από ‘όργανο της τάξης΄ …

Τον ‘συνόδεψε’ νεκρό ως το τέλος,με ένα βλέμμα,επιφανειακά παγωμένο,γιά να μπορέσει να κρύψει τον πόνο τον ‘αδύνατο να μιληθεί ως πόνος’..-όποιος έχει δει την σκηνή που η Αγαύη,στις ‘Βάκχες’ αναγνωρίζει τον καταξεσκισμένο Πενθέα,ίσως καταλάβει αυτό τον πόνο-

Επέλεξε τον δρόμο του ,δρόμο δύσκολο ,και μοναχικό ,δρόμο που δεν μπορεί να ενταχθεί στην ‘πεπατημένη των κινημάτων’ η της ‘επανάστασης’,γι αυτό και η από πολλές πλευρές καλοπροαίρετη(συχνά) αμηχανία…την στιγμή μάλιστα που από ‘απέναντι’ περιμένουν να κατασπαράξουν ,όχι μόνον αυτόν ,αλλά και όσους τον στηρίζουν ως ‘συνεργούς’…

Το ‘πρόβλημα Ρωμανός’ δεν είναι ‘ανθρωπιστικό’,αλλά απολύτως πολιτικό,ακόμα και αν διαφωνεί κανείς με τον δρόμο που διάλεξε..Και δεν επιλύεται με επικλήσεις στο  σημερινό ‘νομικό δίκαιο’ που έχει πολλαπλά καταπατηθεί και ευλόγως,αφού έχει ως προέλευση τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων.

..Ο Ρωμανός είναι η τύψη μας (όχι η ενοχή,που αποτελεί μιά κατάσταση-κατασκευή της κυρίαρχης ιδεολογίας) και η αμηχανία μας μαζί ..Δεν είναι μόνο ζήτημα πολιτισμού η ΄Διαφωτισμού’.

.Είναι ζήτημα αποκατάστασης  του κατακερματισμένου σώματος σε σώμα -υποκείμενο που αγωνίζεται εναντίον  κάθε μορφής ιδρυματοποίησης και απονέκρωσης από τις ανθρώπινες ιδιότητές του και μόνον έτσι μπορεί να ειδωθεί και το αίτημα περί σπουδών..

Προφανώς και δεν επιθυμούμε έναν νεκρό Ρωμανό,αλλά την αποκατάστασή του ως πρόσωπο (από το προς και το Ομηρικό -Ωψ) που σημαίνει ‘βλέπω προς’ ,δηλαδή υπάρχω ως άτομο και ως σχέση με τον άλλον…

Είναι το λιγότερο που μπορούμε να πράξουμε γιά την τύψη μας……………….και την δυσκολία μας να τον κατατάξουμε όπου θα βόλευε τον καθέναν…

Μπορούμε βέβαια και να τον ξεχάσουμε ,μιά λύση αρκούντως ‘βολική’ για πολλών ειδών γραφειοκρατίες..

 

‘Στη χλόη λαγοκοιμάται κανένας δεν αποτολμά

Την πρώτη κίνηση όταν σε λίγο θα ξυπνήσει

Θα καταβροχθίσει τις σάρκες μας θα σιγήσει

Τους μνημοπομπούς κι όσο έλεγες πως χρειάζεται

Περίσκεψη και προσοχή τόσο απόμεινες

Τελείως έκθετος στις παρυφές της πόλης.’

 

 

Κλείτος Κύρου..

Κυβέρνηση Παπαδήμου και τεχνοκρατών, ένα νέο πειραμα αστικής διακυβέρνησης

Κάποτε… στις 10/11/2011 

Κυβέρνηση Παπαδήμου.

Το πείραμα Παπαδήμου και »τεχνοκρατών» ,ισως αποτελέσει μιά νέα μεταβλητή στά πολιτικά δρώμενα τής Χώρας..

Η στάση τού αστικού μπλόκ που αυτογελοιοποιήθηκε (εσκεμένα ή ακούσια θα το δειξει η Ιστορια )ανοιγει τον δρόμο στην δημιουργια ενος »κομματος» υπαλλήλων μέ »γνώση» που μπορεί νά έλξει στελέχη και απο την δεξιά και απο το ΠΑΣΟΚ,αλλά και απο τους »πρόθυμους αριστερούληδες»…

Ισως εισερχόμαστε σε μια νεα εποχή πειραματισμού ή και »εξυπνης μετάλλαξης» τών βασικών εκφραστών τών ταξικών επιλογών,που μπορει να οδηγήσει σε διασπάσεις τών δυό μεγάλων κομμάτων εξουσιας,που θα ακολουθήσουν το στυγνό σκυλολόϊ τών υπαλλήλων τεχνοκρατών,πού ακριβώς επειδή θα θεωρηθούν »αχρωμάτιστοι»-ενώ ειναι βαθειά ταξικοί -μπορεί και να δημιουργήσουν μιά νεα αστική »προοπτική» στην διακυβέρνηση της Χώρας ..

Αυτό θα πρέπει η Αριστερά νά το λάβει σοβαρά υποψιν της,νά μελετήσει το φαινομενο Κυβερνησης  »Παπαδήμου»(που μπορει να αποτύχει αυριο,αλλά να πετύχει μεθαύριο)νά ανακαλύψει καινούρια μεθοδολογικά εργαλεία ,νά οργανωθεί σέ ενα επίπεδο ουσιαστικού αντιπαλου δέους απέναντι σε αυτά τα νεα δεδομένα,που φαινεται να εμφανιζονται στην Χώρα..

Φοβούμαι πώς τα ηδη υπάρχοντα »εργαλεια ανάλυσης» ,με τήν υποτίμηση τού αντιπάλου και την εστίαση στην γελοιοποιηση του δικομματισμού ή ακομα χειροτερα στην εστιαση στην πιθανή συμμετοχή Καρατζαφέρη ισως παγιδεύσει την Αριστερά σε μιά αντιπολίτευση που ναι μέν θα επιφέρει καλυτερα εκλογικά ποσοστά ,αλλά δεν θα την προσδώσει ηγεμονικό ρόλο…

Ο εχθρός σήμερα στην ουσια ειναι οι νεες »αχρωμες»-δήθεν -»τεχνοκρατικές» Κυβερνήσεις(λες και ο τεχνοκράτης ειναι ιδεολογικά ή ταξικά ουδέτερος),που πιθανώς να αποτελέσουν το νεο μοντέλο αστικής διακυβέρνησης,που θαναι και σκληρά ταξικό και απροκάλυπτα κυνικό…

Ισως η Κυβέρνηση Παπαδήμου αποτελεί μιά ποιοτική (και οχι ποσοτική)»στροφή» τού αστικού μπλοκ εξουσιας,που πιο ευκολα θα ξεγελάσει μικροαστικές μάζες αλλά και μεσαια στρώματα,αλλά και φοβισμένους χαμηλόμισθους τών δυνάμεων της εργασιας,που »γοητεύονται» απο το κύρος τών »καθηγητών -τεχνοκρατών» σε σχέση με εναν απατεωνίσκο βουλευτάκο..Καθώς επίσης το αστικό μπλόκ,γνωριζοντας την αποτυχια τών εκπροσώπων του δικομματισμού κατφεύγει σε ενα καινούριο τρύκ αρκούντως επικινδυνο και πολύ περισσοτερο »ευέλικτο»..

Επ΄αυτού η Αριστερά εχει την υποχρέωση νά απαντήσει,να προσδιορίσει τον εχθρό ξανά (δεκτό οτι ο καπιταλισμός ειναι ο εχθρός,αλλά εχει σημασία,πώς εκπροσωπείται,αλλά και τι ειδους ιδεολογικούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης χρησιμοποιεί για να επιβληθεί,οταν το Συστημα εμφανιζει ρωγμές)..

Πιθανότατα λοιπόν να πρέπει η Αριστερά να μην αρκεστεί στην αντίληψη οτι η κυβέρνηση Παπαδήμου,ειναι απλά μια Κυβέρνηση ανδρεικέλων που καλυπτει το »κενό»,αλλά ενα νέο πειραμα αστικής διακυβέρνησης…

Οψόμεθα..